W tym tekście chcę poruszyć kwestię dwóch zasadniczo różnych rodzajów odpowiedzialności człowieka: odpowiedzialności społecznej oraz odpowiedzialności osobistej. Większość ludzi myli te dwa pojęcia. Z moich obserwacji wynika, że średnio 9 na 10 osób zupełnie nie ma świadomości, że są to zupełnie dwie różne kwestie. 6 na 10 osób jest odpowiedzialnych społecznie, ale tylko 1 na 100 osób bierze na siebie odpowiedzialność osobistą.
Odpowiedzialność społeczna to odpowiedzialność, jaką ponosimy za siebie nawzajem (np. będąc rodziną, pracując w zespole czy przynależąc do określonej grupy społecznej – także do całej ludzkości). To odpowiedzialność za drugiego człowieka i za otoczenie. Związana jest z przynależnością do grupy. Odpowiedzialność ta pozwala na funkcjonowanie większych zbiorowości. Tej odpowiedzialności czasem uczymy się od rodziców albo np. w szkole.
Jednak znacznie ważniejsza jest odpowiedzialność osobista. To odpowiedzialność, którą bierzemy za siebie: za swoje zdrowie, samopoczucie, swój los, życiowe szczęście, relacje, sferę finansową, rozwój emocjonalny, społeczny, duchowych czy intelektualny. Jest ona związana z osobistą integralnością. A w praktyce z przyjęciem swojej osobistej sytuacji takiej jaka ona jest (bez obwiniania kogokolwiek za taki stan rzeczy) oraz gotowością do podjęcia działań na rzecz jej zmiany (o ile tego pragniemy). Ten rodzaj odpowiedzialności daje człowiekowi ogromną moc osobistą. To potencjał do rozprawienia się z wszelkimi przeciwnościami w życiu.
Ponieważ praktycznie całe życie większość ludzi była uczona odpowiedzialności społecznej, u wielu ludzi cecha ta urosła do nieproporcjonalnych rozmiarów, kompensując w ten sposób jednocześnie brak odpowiedzialności osobistej. W takich przypadkach najczęściej manifestuje się to braniem odpowiedzialności za innych i rezygnacją z własnej integralności z jednej strony, a z drugiej obarczaniem swoją aktualną sytuacją otoczenie, co pozbawia człowieka jakiejkolwiek mocy.
Jednocześnie jeśli człowiek wzrasta w poczuciu odpowiedzialności osobistej, odpowiedzialność społeczna pojawia się u niego w sposób automatyczny. Obie są używane w prawidłowy sposób, co oznacza poszanowanie własnej integralności z zachowaniem integralności (także energetycznej) innych ludzi.
W największym skrócie: prawidłowe używanie odpowiedzialności osobistej, w połączeniu z odpowiedzialnością społeczną tworzy osobistą karmę człowieka. A ta z kolei manifestuje się w planie rzeczywistym w tym lub następnych wcieleniach jako to, co do człowieka wraca.
W profilu psychologiczno-energetycznym odpowiedzialność społeczna wiąże się m.in. z centrum ego i jego funkcjonowaniem, zaś odpowiedzialność osobista to domena głównie centrum intuicji i związanych z nim wzorców lękowych. Oczywiście w przypadku konkretnej osoby należy wziąć pod uwagę także szereg innych czynników odnoszących się do pozostałych centrów energetycznych oraz energetyk szczegółowych i powiązanych z nimi wzorców zachowań.
A jak jest z Twoją(nie)odpowiedzialnością? Znasz swój profil psychologiczno-energetyczny? Jeśli tekst rezonuje z Tobą i jesteś gotowy do wzięcia odpowiedzialności osobistej za swoje życie, zapraszam do kontaktu. Anna
WWW: https://architekturaosobowosci.wordpress.com/ (formularz kontaktowy na stronie)
FB: Architektura Osobowości
e-mail: architektura.osobowosci@onet.eu