Relacja z matką jest najważniejszą relacją w życiu człowieka ponieważ jest pierwszą relacją ze światem. To ona – na komórkowym poziomie – warunkuje to, jak potem człowiek doświadcza otaczającej go rzeczywistości. Szczególnie kluczowy dla człowieka jest jego okres prenatalny. To poprzez matkę dziecko może mieć dostęp do archetypowego wzorca matki karmiącej i otaczającej miłością (a więc w późniejszym życiu do poczucia obfitości i dobrobytu).
Relacja z matką obraca się wokół archetypowej miłości, to relacja z życiową obfitością. To ufność do życia i oddanie się biegowi życia. To zawierzanie i przyjmowanie. To wreszcie postawa pełna miłości i otwartości na to, co może przynieść jutro. Tyle model wzorcowy.
W praktyce jednak relacja z matką niejednokrotnie bywa powodem wielu traum (od prenatalnych, okołoporodowych, wczesnodziecięcych) ponieważ straumatyzowana matka przekazuje swoim dzieciom straumatyzowane struktury psychiczne. W późniejszy życiu człowiek odczuwa to jako brak miłości ze strony matki, albo uważa, że nie jest ona wystarczająca, lub że jest niewłaściwa. Niektórzy łącza ją z szeregiem oczekiwań, inni, z poczuciem winy.
Kluczowy wpływ matki na dziecko zachodzi już w okresie ciąży i dzieje się na trzech płaszczyznach: fizycznej, psychicznej oraz duchowej. Dotyczy to zarówno wymiaru osobistego człowieka, systemowego (rodzinnego), jak i najczęściej karmicznego. Szczególnie dla późniejszego życia człowieka znaczenie mają takie czynniki jak:
1. Fizyczny przebieg ciąży (w tym wszelkie czynniki zakłócające prawidłowy przebieg ciąży, takie jak m.in.: konflikt serologiczny, zatrucie ciążowe, inne problemy ze zdrowiem matki podczas ciąży, okręcenie dziecka pępowiną, poród przez cesarskie cięcie, przedwczesny poród, pobyt dzieciak w inkubatorze, poród wymuszony, całościowa trauma matki z porodu szpitalnego z zastosowaniem środków przyśpieszających, itp.).
2. Stosunek matki do otaczającego świata (myśli, światopogląd i emocje). To kształtuje zapisy w polu enegoinformacyjnym dziecka (dotyczy zarówno okresu ciąży, jak i po urodzeniu dziecka). Jednak czym młodsze dziecko, tym to oddziaływanie silniejsze.
3. Nierozwiązane traumy matki, które przekazuje ona dziecku „w spadku rodowym”, a bezbronne dziecko, z bezwarunkowej miłości do matki bierze to na siebie.
4. Rodowe wzorce energoinformacyjne z wcześniejszych pokoleń, które matka – jako łącznik – transmituje na dziecko także.
5. Wzorce energoinformacyjne nie przepracowane w poprzednich wcieleniach w relacji dusza matki – dusza dziecka.
To co dziecko dostaje od matki jako obciążający zestaw musi być w równowadze z otrzymywaną od niej miłością. A jest to możliwa wtedy, gdy matka ma połączenie ze Źródłem. Jeśli tak się nie dzieje, dorosłe dziecko dźwiga w swoim życiu cały bagaż niskowibracyjnych wzorców energetycznych i uwikłań , które utrudniają mu szczęśliwe i harmonijne życie, budowanie trwałych więzi, a także doświadczanie zdrowia fizycznego, poczucia obfitości i dobrostanu.
Jeśli jesteś na ścieżce własnego rozwoju i masz w sobie otwartość by przyjrzeć się temu, co dzieje się w Twoim życiu na skutek relacji z własną matką, albo jesteś kobietą i mamą, zapraszam do wykonania PROFILU PSYCHOLOGICZNO-ENERGETYCZNEGO. Zmiany jakich dokonujesz oddziałują pozytywnie na cały Twój system rodzinny.
Profil pokazuje nasze prawdziwe ja oraz wzorce energetyczne (osobiste z tego życia, systemowe/rodzinne oraz karmiczne), które sprawiają, że jesteśmy oddaleni od swojego źródła. Daje też szczegółowe wytyczne co do optymalnego korzystania z własnej energetyki urodzeniowej oraz wskazuje ścieżkę przeznaczenia (w sensie nasze zadania na to wcielenie). Znając wzorce (szczególnie rodowe), które blokują można je podczas konkretnej pracy energetycznej uwolnić, a podążanie zgodnie z własną energetyką daje wewnętrzne poczucie stabilności, pewności i spokoju. Profil to także dobry podgląd dla osób będących na ścieżce własnego rozwoju, co już “zrobili”, a co nadal blokuje.
Do wykonania profilu potrzebna jest dokładna data, godzina i miejsce urodzenia.
Zapraszam do kontaktu – Anna, Architektura Osobowości